Dag kantoor, hallo 1e home made granola!

Er sluipt een hoop routine in ons leven, maar een 1e keer en een laatste keer is altijd bijzonder. Dat zijn de momenten die we nooit meer vergeten. De dagen waarop je voelt dat je lééft. In deze blogserie volgen we FBTO-klanten die over die bijzondere momenten vertellen. Het zijn verhalen die je even stil doen staan én die je van de bank af krijgen. Je vindt de vorige en de volgende aflevering via de knoppen hieronder.

Na haar studie stort Grietje zich meteen volop in het kantoorleven. Als iemand vraagt hoe het gaat, is haar antwoord: druk, druk, druk. Ze weet wat ze wil en ze werkt er hard voor. Lange dagen? Horen erbij. To-do-lists waar geen eind aan komt? Gewoon ergens beginnen. Met een duidelijk doel voor ogen klimt ze steeds verder op. Gedreven door ambitie knokt ze jaren door.

Totdat ze zwanger wordt. Opeens gaat er iets knagen. Iets wat er misschien al langer zat, maar nu ineens heel dwingend wordt. Grietje: “Word ik hier gelukkig van? Is dit echt wat ik wil? Allemaal van dat soort vragen, en ik kon ze allemaal met nee beantwoorden.” Het is alsof ze door haar zwangerschap niet meer midden in de drukke dagen zit, maar er van een afstandje naar kan kijken. Wat ze ziet? Dat ze het helemaal anders wil doen.

En dat doet ze. Ondanks haar onzekerheid. Ondanks de sceptische reacties in haar omgeving. Als ze haar idee voor een eigen bedrijf met mensen deelt, is er zelfs iemand die zegt: daar zit toch niemand op te wachten. Even laat ze zich daardoor uit het veld slaan. Maar dan geeft het haar juist extra kracht. Grietje: “Ik heb geleerd: er zijn mensen met wie je iets kunt delen, en er zijn mensen met wie je gewoon moet dealen.” Ze gaat het helemaal anders doen. Wat de wereld er ook van vindt. Een maand na de geboorte van zoontje Niek dient ze haar ontslag in.

Ging het dan zo makkelijk, de overstap? Eigenlijk wel. Het was moeilijk om de knoop door te hakken, maar daarna liep haar nieuwe bedrijf als een speer: “Eigenlijk ging het vanaf het begin helemaal vanzelf. Zelfs al voordat ik een website had. En ik heb nog steeds geen euro uitgegeven aan een advertentie.”

Dat komt ook omdat haar eigen bedrijf zo goed bij haar past. Grietje: “Als kind zat ik altijd al bij mijn oma op het aanrecht. In de pan roeren, aardappels schillen, stiekem alles opeten… dat vond ik zo gezellig. Koken is voor mij ontspanning. Ik kan er mijn creativiteit en zorgzaamheid in kwijt.” Inmiddels is ze zelf degene die kookt en zet ze haar zoontje op het aanrecht: “Daar kan ik echt van genieten. Liefde gaat door de maag, zo zie ik dat ook echt. Eten verbindt mensen, aan tafel ontstaan vaak de goede gesprekken. Het mooiste aan mijn werk is om iemand te zien genieten van het eten dat ik heb klaargemaakt.”

Ook haar omgeving is inmiddels bijgedraaid en blij dat het zo goed gaat. Spijt heeft Grietje dan ook nooit: “Vroeger handelde ik vanuit mijn verstand. Nu doe ik veel meer vanuit gevoel. Dat heeft mij mooie dingen gebracht.”