Van mantelzorg naar de Alpe D’HuZes

De eerste keer is altijd spannend. In de blogserie de Eerste volgen we FBTO-klanten die over die bijzondere eerste keer willen vertellen. Of dat nu de eerste auto, de eerste reis, de eerste sportuitdaging of een andere eerste keer is. Je vindt de vorige en de volgende aflevering via de knoppen hieronder.

Om een mantelzorgperiode af te sluiten, besloot Robert (32) dat het tijd was om meer tijd vrij te maken voor de dingen waar hij blij van wordt. Daarom schreef hij zich samen met zijn broer in voor de Alpe D’HuZes.

Terugverhuisd naar zieke vader

“Mijn vader was 65 toen hij in mei 2017 de diagnose longkanker kreeg. Het was al snel duidelijk dat de artsen niets meer voor hem konden doen. Ik wist één ding meteen heel zeker: die laatste periode van zijn leven zou ik voor hem zorgen.

Het was voor mij heel logisch dat ik dat zou doen: ik ben altijd al de meest verzorgende geweest van ons gezin met drie broers. Zo gezegd, zo gedaan: van ons ruime appartement verhuisden we naar twee slaapkamers in het huis van mijn vader. Het was heel fijn om mijn vader te kunnen helpen, samen nog leuke dingen te kunnen doen en er gewoon te zijn voor elkaar. Maar het was ook zwaar. Als mantelzorger verleg je continu je grenzen.”

Toen hij overleden was, moesten we direct verder met het regelen van de praktische zaken rondom de crematie. En niet veel later zijn wij in korte tijd twee keer verhuisd. Kortom: ook toen was er nog niet veel tijd om iets voor mezelf te doen. Pas toen mijn broer met het plan kwam om ter nagedachtenis aan onze vader mee te doen aan de Alpe D’HuZes, dacht ik: ‘ja, dit ga ik doen!’.

Ik hou niet van half werk, dus ik ging meteen naar mijn vaste fietsenmaker voor een tweedehands racefiets, kocht een outfit en een helm en stapte op de fiets. Binnen de kortste keren was ik verslaafd. Ik begon met een rondje van 30 kilometer, maar dat werden er al snel 40, 50, 60...

“Binnen een paar weken stond ik weer bij de fietsenmaker. Ik wilde een betere fiets.”

Laatste ode aan mijn vader

Ik weet maar al te goed dat het loodzwaar gaat worden om de Alpe D’Huez meerdere keren te beklimmen. Gelukkig doe ik het samen met mijn broer en zal ons jongste broertje ongetwijfeld langs de kant staan. Zo kunnen we samen een laatste ode aan onze vader brengen.”